Opmars van de SSD
2010 wordt het jaar van de SSD. Althans als het ligt aan OCZ die aan Techzine liet weten zich nog meer te willen richten op deze opkomende markt. We kunnen wel stellen dat de SSD, of voluit Solid State Drive, bezig is aan een flinke opmars. In den beginne waren de meeste SSD’s nog te klein om te voldoen aan de GB honger van de meeste pc’s. Omdat dit in de loop der tijd veranderd is en ze daadwerkelijk bruikbaar zijn geworden stijgt de populariteit. Ik moet eerlijk toegeven dat ik tot op heden nog geen SSD in handen heb gehad noch te moeite heb genomen er een te gaan kopen. De enige reden is de enorm hoge prijs die voor de ongekende prestaties betaald moet worden. Als medewerker van een computerwinkel verkoop ik regelmatig SSD’s en de klanten die daadwerkelijk hun desktop of laptop voorzien van zo’n dergelijk apparaat zijn erg enthousiast.
Opmars van de SSD
De SSD, of voluit Solid State Drive, is bezig met een flinke opmars. De capaciteiten zijn eindelijk op een niveau dat deze vervangers van de moderne harde schijf daadwerkelijk bruikbaar zijn, terwijl de prijzen inmiddels ver genoeg zijn gezakt dat een SSD ook voor een normale sterveling betaalbaar is. Personen die hun desktop of laptop inmiddels van een goed presterende SSD hebben voorzien, zijn in de regel laaiend enthousiast. Ook wij durven de stelling aan dat een goede SSD misschien wel de beste upgrade is die je voor je PC kunt uitvoeren: beter dan een snellere CPU, meer geheugen of een geavanceerdere videokaart.
Toch kijken nog veel mensen de kat uit de boom, en niet alleen omdat de prijs per Gigabyte van een SSD nog steeds vele malen hoger is dan van een conventionele harde schijf. Op het internet doen immers voldoende indianenverhalen de ronde, op basis waarvan je zou mogen concluderen dat de techniek nog echt in de kinderschoenen staat: verhalen over drives met slechte controllers die slechter presteren dan normale harde schijven, verhalen over SSD’s die naarmate je ze langer gebruikt steeds trager worden en horrorscenario’s over geheugencellen die na een tijd de pijp aan Maarten geven.
Aansturings-chip
In de bijna al van deze verhalen zit op z’n minst een kern van waarheid, maar gelukkig wordt de soep niet zo heet gegeten als die wordt opgediend. Eén ding is zeker: er zijn SSD’s die extreem goed presteren zonder noemenswaardige nadelen, maar er zijn ook exemplaren waar je het best met een grote boog omheen kunt lopen. Toen de eerste SSD’s redelijk betaalbaar werden maakte de markt kennis met de JMicron JMF602 aansturings-chip, welke niet bepaald bevorderlijk was voor goede resultaten maar wel voor een lage prijs. Omdat lang niet altijd lees- of schijftransacties uit grote datablokken bestaan konden deze goedkope SSD’s zelfs traditionele harde schijven niet evenaren. Het begon pas te lopen met Intel’s X25-M chip en de Indilinx controllers van OCZ (bekijk ik vandaag). Later kwam bijvoorbeeld Corsair met een P128 SSD waar een Samsung controller de baas was, deze leverde prima prestaties maar ontbreekt de mogelijkheid om te firmware te updaten. Inmiddels is er van de JMicron JMF602B ook een versie met meer cache geheugen (Kingston SSDnow serie) waardoor de prestaties beter zijn dan voorheen.
OCZ’s CEO Ryan Petersen heeft al laten weten te verwachten dat men over vijf jaar met de SSD’s op hetzelfde prijspeil zit als harde schijven. Hij zei erbij dat tijdens het traject naar deze datum toe er combinaties zullen ontstaan van opstart SSD’s in combinatie met HD’s. Hoe je het ook went of keert de SSD gaat een vaste basis plek in je pc krijgen.