32-bit of 64-bit?
In 2003 kwam AMD met 64-bit processoren op de markt. Dit sloeg als een bom in bij de consument, we hadden immers allemaal nog een 32-bit processor dus moet een verdubbeling van het aantal "bit" (wat dat ook mocht wezen) zeker een grote vooruitgang zijn. Was je content met je 512MB geheugen en was 4GB veruit belachelijk veel en véél te duur, met de komst van de 64-bit processor begonnen steeds meer consumenten erover te denken meer dan 4GB geheugen te plaatsen in hun pc. De geïntegreerde geheugencontroller van AMD maakte het immers mogelijk dit toe te passen.
(32-bit = 232 = 4.294.967.296, 64-bit = 264 = 18.446.744.073.709.551.616)
Kortom, de theoretische grens van een 64-bit processor is vele malen groter: ruim zeventien miljoen gigabytes om precies te zijn. In de praktijk ondersteunen de meeste moderne pc’s hardwarematig maximaal zo’n acht tot zestien gigabyte geheugen en ligt voor servers de grens tegenwoordig meestal op 64 of 128 gigabyte. Tegenwoordig is 64-bit behoorlijk ingeburgerd en kun je Vista installeren in zowel 32- als 64-bit.
Mythe
Nu ook het grote gros van de consument erachter is gekomen dat men 4GB kan gebruiken (en dat het betaalbaar is) komen er ook meer vragen. In veel winkeld wordt er regelmatig gevraagd of het geheugen misschien kapot is want, aldus de klant, de computer ziet maar 3,3GB!
Om dergelijke verwarring te voorkomen heeft Microsoft in Vista SP1 de manier aangepast, waarop Windows rapporteert over de hoeveelheid geheugen die in een pc zit. De software geeft niet langer meer aan hoeveel geheugen er daadwerkelijk gebruikt kan worden, maar hoeveel geheugen er hardwarematig is geplaatst. Dat wil zeggen, mensen met vier gigabyte aan geheugenmodules zien in Vista SP1 32-bit nu ook daadwerkelijk vier gigabyte vermeld staan.
Overigens ziet Windows wel 4GB, het wordt niet volledig benut. Wil je dus echt volledig gebruik maken van je 4GB dan zul je een 64-bit besturingssysteem moeten installeren.