Review: GT Legends

Verder in het spel

Ik besluit maar eens een toernooi te gaan doen en daarbij heb ik de moeilijkheidsgraad ingesteld op Amateur. Dit is de middelste moeilijkheidsgraad. De vijf moeilijkheidsgraden zijn: Beginner, Novice, Amateur, Semi-pro en Pro.

Ik blijk de races vrij gemakkelijk te winnen op de standaardafstelling. Ik kom er na een tijdje achter dat je ook afstellingen van het internet kan downloaden. Door gewoon de ‘on-line files’ knop aan te klikken. Wat me nu wel opvalt, is wanneer je schade hebt, dat de auto bijna niet kapot gaat. Dit schijnt te maken te hebben met het feit dat de auto’s in die tijd nog geheel van staal waren.

De AI in het spel is geweldig, als jij op de racelijn stil komt te staan, is de AI slim genoeg om er buiten te gaan. Daarnaast zie je, wanneer je de replay bekijkt, dat de verschillende auto’s ook verschillende rijlijnen hebben. De bestuurder in de Corvette gaat veel meer driftend en neemt vaak een wijdere lijn, dan de coureur in een wagen met een minder zware motor. Ook bij het inhalen komen er weleens schrammetjes op de auto’s van de AI-coureur.


Multiplayer
Nadat ik een Fiat 500 had gewonnen ben ik het spel gaan uitproberen in multi-player mode via het Internet. Je moet je eerst registreren met je naam, en een activatie-code, die in dit geval wél in het boekje staat. Nadat dit is gedaan kan je inloggen en dan kom je in een room. Hier kan je kiezen tussen de vele games die op dat moment bezig zijn.

Je kan niet meedoen aan een race die al bezig is, maar wel meedoen als de andere spelers bezig zijn met de practice of kwalificatie. De eerste keren dat ik het spel online speelde was het lastig. Ik moest nu écht bezig gaan met set-ups, om niet continu tiene van de veertien of meer racers te worden. Nadat ik een tijdje bezig ben geweest met de set-up kom ik al hoger en na veel racen win ik eindelijk eens een wedstrijd! Op de Nürburgring nog wel en tegen veel Duitsers.

Het blijft goed oefenen om op een hoog niveau te blijven. Je wint ook credits tijdens het online racen en ook met deze credits kan je nieuwe wagens kopen.
Wat me verder nog opviel aan het online racen is dat de sfeer gemoedelijk is en dat er weleens iemand wordt uitgescholden als diegene een ander van de baan heeft geramd, maar toch het is gemoedelijk.

Na de race wordt er vaak gezegd ‘good race’, of ‘congratulations’ (naar de winnaar). Er is ook weinig lag, je haalt de mensen met een slechte verbinding er direct uit. De ping van de server ligt meestal op 20ms. Je kan natuurlijk zelf ook games hosten, en dan kan je ook aangeven of je wel of niet mensen met een 56k-modem wilt toelaten.

Het weggedrag van de verschillende auto’s verschilt enorm. De Mini heeft voorwielaandrijving en dit merk je duidelijk in de bochten. Overstuur is onmogelijk met deze auto. Neem je bijvoorbeeld een Ford Mustang, dan is overstuur meer regel dan uitzondering.
De auto’s uit de latere klasse van 1976, hebben ook merkbaar een beter weggedrag, ze zijn strakker door de bochten te sturen en hebben meestal een 5-bak.

Terwijl de oudere types nog een 4-bak hebben en over het algemeen meer last van onderstuur hebben. Het vermogen van de 1976-auto’s is ook opgeschroefd.
Wat ook enorm verschilt bij de auto’s is het motorgeluid. Het geluid van de Amerikanen met dikke V8 is echt geweldig! Je krijgt er echt zo’n enorme kick van, dat je continu denkt ‘op de plank met dat gas-pedaal’, terwijl je hem in de vrij hebt staan. Bij bijvoorbeeld de BMW CSL, heb je meer een zacht gezoem met een fluitje erdoor, alsof het een V6 is die erin zit, met een turbo erop.
Dit is niet spectaculair, maar het geeft wel aan dat men werk heeft gemaakt van geluid, dat overigens superieur is.