Review: GNOME 3

Unity

Als ik GNOME Shell vergelijk met Unity, valt op dat beide shells hun voor- en nadelen hebben, maar dat GNOME Shell toch net iets meer nadelen heeft dan Unity. Het grote probleem van Unity is dat het standaard de menubalk verbergt in het globalmenu en dat het last heeft van een aantal bugs (waaronder dat de launcher soms blijft hangen als je iets aan het slepen bent).

Unity is ondanks het globalmenu toch meer afgewerkt dan GNOME 3. Zo is het systeemvak goed opgezet, is de launcher net iets sneller bereikbaar en is Unity niet alleen goed bruikbaar met het toetsenbord, maar ook met de muis. Bovendien vind ik de launcher van Unity net iets fijner dan die van GNOME, waar je dan weer meteen in de overviewmode schiet. Bij Unity wordt de launcher namelijk gewoon op weergegeven als er geen applicatie overheen ligt. Ligt er wel een applicatie overheen, dan moet je weer met je muis naar de linkerkant van het scherm om de launcher terug te halen.



Daarnaast is Unity natuurlijk gewoon nog GNOME 2, wat betekent dat je al die configuratieopties van de oude, vertrouwde GNOME nog mee krijgt (overigens wordt in Ubuntu 11.10 wel GNOME 3 meegeleverd, maar dat zal GNOME 3.2 zijn waar hopelijk het een en ander in is verbeterd).

Verder krijgen we met Unity de mogelijkheid om wel snelkoppelingen op het bureaublad te plaatsen en ook de mogelijkheid om de computer echt uit te zetten. Ook mist GNOME 3 natuurlijk het centrale messaging- en geluidsmenu dat we zien in Ubuntu. In bijvoorbeeld het messagingmenu staan alle chat-, e-mail- en sociale applicaties onder elkaar met elk hun eigen indicators van of er nieuwe berichten zijn. Dit is sinds 9.10 een erg handige functie. Hetzelfde geldt voor het soundmenu.

Ten slotte heeft Canonical gewoon een aantal slimme dingen met de launcher gedaan waardoor het net even wat beter wordt (zoals voortgangsbalken over pictogrammen, overlay-items en de functie dat bij het slepen van tekst, een afbeelding of iets anders, die programma’s oplichten die iets met het datatype kunnen).



Het enige waar GNOME 3 met de Shell wel beter in is, is in het beheer van werkbladen. Het slepen van programma’s in de overviewmodus gaat namelijk erg handig, waardoor je snel je bladindeling kunt wijzigen. Dit is iets wat in Unity niet kan, maar ik, als Windows-gebruiker, heb daar eigenlijk nooit zo’n behoefte aan gehad en kan dus goed met Unity leven.