Review: Crysis 2

Gameplay

Nanosuit 2.0

Om je speelstijl nog meer te helpen is je Nanosuit verbeterd ten opzichte van het eerste deel. De enige modi van het Nanosuit die je nu handmatig moet activeren zijn Armor en Cloak. Speed wordt geheel automatisch geactiveerd zodra je rent en hoger springen of hard slaan gaat automatisch als je de knop langer ingedrukt houdt, zonder dat je handmatig van modus moet wisselen zoals dat in deel 1 was.

Dit zorgt er voor dat je veel sneller en makkelijker kunt spelen, zonder telkens het menu van de Nanosuit naar voren te moeten halen om van modus te wisselen. In mijn ogen is dit een grote verbetering ten opzichte van het eerste deel.




Naast het feit dat het gebruik van het pak dus vereenvoudigd is, zul je ook sneller energie en gezondheid regenereren ten opzichte van de eerste Crysis. Tijdens het spel zul je zogenaamde ‘Nano Catalysts’ verzamelen, hiermee kan je upgrades voor je pak kopen. Denk hierbij aan een alarmgeluid wanneer vijanden vlakbij zijn, grotere bewegingssnelheid of sneller in/uit de cloak-modus gaan. Dit zijn leuke toevoegingen, maar eigenlijk niet nodig om het spel uit te kunnen spelen.

Lange singleplayer & verhaal

Na Homefront uitgespeeld te hebben, met een singleplayer speelduur van maar liefst 2,5 uur, was ik aangenaam verrast over de speelduur van Crysis 2. Na ongeveer 8-9 uur had ik het spel uitgespeeld. Let wel op dat ik het spel dus zo onopvallend mogelijk heb gespeeld, waardoor het sowieso wat langzamer gaat. Maar met een Rambo-stijl zul je waarschijnlijk nog steeds zo’n 6-7 uur bezig zijn.

De singleplayer heeft veel weg van een hollywoodfilm, je blijft maar gaan en krijgt eigenlijk geen moment rust. Denk je even veilig te zijn, dan gebeurt er weer iets onverwachts waardoor het verloop van het verhaal ineens een andere wending krijgt. De (tactische) cutscenes tussen de levels door illustreren dit ook en laten jouw bewegingen door New York zien. Je krijgt echt het idee dat je tegen de klok aan het vechten bent, zo ren en vlieg je door de stad heen. De opbouw van het spel is erg goed, zo zul je eerst in nette straten tegen de C.E.L.L. troepen vechten, om te eindigen in een half ingestort en verwoest New York. Het verloop hiervan is goed en helpt mee het dramatische gevoel van het spel te versterken.

Ook een pluspuntje is de stoere soundtrack, waar een aantal nummers gecomponeerd zijn door niemand minder dan Hans Zimmer, de bekende hollywood-componist.

Grafisch indrukwekkend

Waar Far Cry in 2004 en Crysis in 2007 verantwoordelijk waren voor een ware graphicsrevolutie, is Crysis 2 dat helaas niet. Het spel ziet er heel erg strak uit, maar toont af en toe toch wat haken en ogen. Daarnaast zijn ook de physics op de een of andere manier minder goed dan in het eerste deel van Crysis.

Toch kan ik met zekerheid zeggen dat Crysis 2 nog steeds bij de mooiste games hoort. Het spel is veel mooier dan bijvoorbeeld Call of Duty of Homefront.

Een van de grootste minpunten vindt ik echter nog steeds dat er veel losse objecten verplaatst/gesloopt kunnen worden, maar dat bijvoorbeeld dunne muren onverwoestbaar zijn. Iets wat bijvoorbeeld in Battlefield: Bad Company 2 wel anders was. Voor een eventueel vervolg op Crysis 2 hoop ik dan ook dat Crytek voor betere physics gaat zorgen.