Gameplay
Gameplay
Ik ben zelf niet zo’n fan van tactische shooters, ik hou er meer van om gung-ho een gebouw in te rennen en daar amok te maken en het geven van opdrachten aan eenheden is niet echt aan mij besteed. Het spel begint dan ook vrij eenvoudig met een tutorial. En niet zo’n korte ook. In deze tutorial komen de diverse aspecten aan de orde en krijgt de speler inzicht in de achterliggende gebeurtenissen die aanleiding geven tot de End War. Een ‘Prelude to War’, zoals het heet.
In deze tutorial speel je een aantal missies verdeeld over de drie facties. Tegen het einde van deze Prelude krijg je de keuze welke factie je wilt kiezen, ik koos voor de Amerikaanse factie.
Zoals het een goede tutorial betaamt krijg je een uitgebreide indruk van het spel en de diverse facetten. Bijvoorbeeld het geven van commando’s aan de troepen. Ubisoft heeft in het spel het ‘Voice Recognition System’ verder uitgebreid. In shooters in de Tom Clancy-reeks was deze al in mindere mate aanwezig maar werkte het nog niet feilloos.
Het kalibreren van dit spraakherkenningssysteem blijkt toch nog vrij lastig. Zeker omdat wij als Nederlanders het Engels natuurlijk niet als moedertaal hebben, blijkt het systeem toch niet alles goed om te zetten. In de PlayStation 3-versie die ik getest heb kon ik met het toevallig aanwezige Bluetooth-oortje de test gelukkig afronden, wat zelfs nog een Trophy opleverde ook. Xbox-eigenaren met een headset gebruiken dit op dezelfde manier. Gelukkig is het spel ook prima te spelen zonder dit spraaksysteem, maar het duurt net even wat langer om de juiste commando’s te geven. Maar omdat het systeem nog niet helemaal perfect werkt kan het in het heetst van de strijd ook verkeerd geinterpreteerd worden, waardoor het alsnog niet werkt.
Het spel kent vier missie-types, te weten Conquest, Raid, Siege en Assault. In de Conquest-mode is het nodig om meer dan de helft van de uplinks over te nemen. Als dit lukt moet je voor een bepaalde tijd deze situatie vasthouden om de ronde te winnen. In Assault is de eerste die alle vijandelijke eenheden weet te verslaan de winnaar. Tijdens een Raid is het de bedoeling dat er binnen een gestelde tijd belangrijke gebouwen vernietigd, of beschermd worden. De Siege-mode beperkt zich tot hoofdsteden, en in deze bedoeling dat de centrale uplink beschermd moet worden.
De diverse eenheden hebben zo elk hun eigen positieve en negatieve eigenschappen. Zo is elke eenheid weer opgewassen tegen een bepaald voertuig, maar dit gaat ook andersom op. Zo kunnen normale legereenheden het, mits in een bedekte positie, het best opnemen tegen gevechtshelikopters en zijn tanks weer kwetsbaar voor deze zelfde helikopters.
Gelukkig biedt de singleplayer-mode genoeg voor de gemiddelde gamer. Het aantal missies is dan ook zeer uitgebreid. Het weet je dan ook zeer lang te boeien, mits het allemaal natuurlijk een beetje goed gaat. Het werkt in ieder geval zeer verslavend.