Review: Novell SUSE Linux Enterprise Server 10 SP1

Installatie

Aangezien er bij de SLED review al uitgebreid aandacht is besteed aan het installeren van SUSE Linux en deze niet zo heel erg veel verschilt van SLES, zullen we het hier wat beknopter houden. Ook vind ik het verschil tussen de expert installatie en de normale installatie in tegenstelling tot mijn collega niet zo heel groot. Iedereen die een beetje weet waar hij mee bezig is, weet wel waar hij wel en niet op moet klikken. Het enige lastige stukje is het partitioneren van het systeem, maar als je dat niet snapt, kan je beter aan je buurjongen vragen of hij je computer wilt installeren, en dan heb ik het niet eens per se over Linux.

Voor de mensen die niet meer weten hoe de installatie van SUSE Enterprise Desktop precies ging, raad ik eventjes aan om dat stuk van Chezzer’s review nog een keer door te nemen. Kom op, ik wacht wel…

…Welkom terug. Dan nu de overeenkomsten en verschillen met de server versie, en of ik die dingen handig vind of niet.

Het bootmenu van SLES geeft standaard ‘boot from harddisk’ aan. Een beetje een rare keuze voor een server besturingssysteem. Daar staat in het algemeen maar een OS op en dat draait continu. Standaard installeren lijkt me logischer.


Het installatie programma van SLES is exact hetzelfde qua lay-out dan die van SLED. Erg onhandig als je in het datacenter op een console zonder mouse-pad staat te typen maar gelukkig worden servers meestal thuis/op kantoor geïnstalleerd, dus is dit niet echt een probleem. Mocht je je server op locatie via een seriële console willen installeren, dan ben je wel behoorlijk nat.

De installatie van een SLES systeem kan als je geen gebruik maakt van de expert opties en alle ‘defaults’ accepteert in anderhalf uur klaar zijn. De installatie zelf duurt namelijk erg lang en dat is vreemd als we bijvoorbeeld bij een Ubuntu zien dat je binnen een half uur een draaiende installatie hebt.


Als je wat meer je tijd neemt, dan kan je tijdens de installatie je systeem behoorlijk netjes inrichten en dat is ook wel nodig op een server ook. Servers hebben niet voor niets vaak maar een taak (E-mail, Applicatie Server, Terminal Server..) en dienen daarop ingericht te worden. Tijdens de expert installatie is het daarom ook mogelijk mee te geven wat voor software je wel, maar misschien nog wel belangrijker, welke software je niet wil installeren. Dit scheelt kostbare ruimte op de harde schijf (of schijven).

Het partitioneer-verhaal kan ook behoorlijk uitgebreider. Ik vind dat je op een server niet kan volstaan met een root en een swap partitie. Userdata sla je op een andere plaats op dan je programma’s en zo zijn er nog wel meer issues die je anders wil in een professionele omgeving. Gelukkig is dit alles allemaal aan te passen in de installer.

Misschien de belangrijkste verandering die je kan uitvoeren in de ‘expert mode’ is het volgende: standaard zal SLES proberen in een grafische omgeving te starten en dit is absoluut not done op een server die dat niet nodig heeft. Het runlevel 5 (Netwerk, Multi-user en X) is dan aan te passen naar bijvoorbeeld 3 (Netwerk en multi-user, geen X, alleen een terminal) is dan een veel geschiktere optie omdat je behoorlijk wat resources uitspaart en het beheer ervan makkelijker is omdat je vanuit veel shells standaard over SSH naar je server kan.

De ‘expert mode’ voegt een heleboel toe aan de installatie van SLES. Zoveel zelfs, dat ik vind dat dit de standaard installer moet zijn en niet de standaard ‘Ik-Scherm-Alles-Wat-Te-Moeilijk-Is-Af’ oplossing. Novell probeert een professionele distributie voor servers in het bedrijfsleven weg te schieten en deze keuze schiet hiervoor toch echt te kort. En zo moeilijk zijn de expert installatie opties ook niet, als je het antwoord op de vragen niet weet volstaat de default vaak.

Als we klaar zijn met het installeren is het tijd om de cd uit de lade te halen en te rebooten.