Eerste indrukken
Het systeem start op en ik hoor aan een deuntje dat ik mijn gebruikersnaam en wachtwoord in mag voeren om door te gaan. De gegevens zijn ingevoerd en ik ga achterover zitten, ik ben immers gewend dat het wel eventjes duurt voordat ik kan gaan werken met mijn computer. Niets blijkt minder waar, Ubuntu weet als een razende mijn GNOME-desktop tevoorschijn te toveren. Alles voelt lekker snel aan.
Het uiterlijk
Wat wel jammer is, is de ‘saaie’ look die GNOME blijft houden. Wanneer je dit vergelijkt met bijvoorbeeld KDE 4 heeft die toch een mooier uiterlijk. Desalniettemin werkt dit ook zeer snel en dergelijke ‘looks’ vallen te tweaken uiteraard. De ontwikkelaars achter Ubuntu hebben nog een tijdje met het idee rondgelopen om een nieuw thema in deze LTS-versie te bouwen, maar hiervan zijn ze afgestapt. Wel is er een nieuwe wallpaper die standaard gebruikt wordt. Die echt heel mooi is! De wallpaper is echt super en van een kwaliteit die men niet vaak meer tegenkomt.
Ik had het al over de LTS-editie. Dat wil zeggen dat er sprake is van een ‘Long Term Support’. Wat op haar beurt weer wil zeggen dat de ontwikkelaars nog drie jaar lang patches uitbrengen voor de desktop-editie en nog vijf jaar lang voor de server-editie. We kunnen dus nog wel eventjes vooruit met deze versie.
Goed, ik wil wel eens gaan internetten. Tijd om Firefox op te starten dus. Er valt mij iets op, ze hebben ervoor gekozen om de nieuwe beta van Firefox in te bouwen. Dat is eigenlijk heel gek, want het systeem moet heel stabiel lopen anders kan er geen LTS-versie uitgebracht worden. Ik begin met browsen en de nodige voordelen aan Firefox 3 vallen mij direct op. Maar toch blijf ik ermee in het achterhoofd zitten dat ze een beta gebruiken, maar goed, ze zullen wel weten wat ze doen. Na wat nadenken werd dit al logischer. De final van Firefox 3 zal niet lang meer op zich laten wachten, zodoende kunnen ze tijdelijk de beta meegeven.
De lettertypes zijn echter niet alles, als je gewoon gaat browsen. De boel is vrij slecht leesbaar en de letters staan dicht op elkaar. Hier valt natuurlijk het een en ander aan te veranderen, want de kracht van Linux is de mogelijkheden en opties. Ik kies ervoor om een restricted-extra’s-pakket te installeren en mijn lettertypes zijn gelijk een stuk beter.
Nadat ik de lettertypes met een paar drukken op de knop gewijzigd had viel het uiterlijk mij opnieuw op. Er waren totaal geen ‘aero’-effecten aanwezig. Nu wist ik wel dat die aangezet konden worden zonder dat ik iets hoefde te installeren. Dus ik start het programma dat in GNOME ‘Uiterlijk’ heet op en ga naar ‘Visuele Effecten’ en zet dat op ‘extra’, eventjes laden en de boel werkt zoals ik het wil.
De technische-kant
Ondanks dat alles werkte toen ik mijn Ubuntu startte gaf mijn besturingssysteem toch een melding van alternatieve drivers. Het betrof drivers die niet gemaakt zijn door de ontwikkelaars achter Ubuntu en waar geen ondersteuning voor gegeven wordt door Ubuntu zelf, door de gemeenschap uiteraard wel. De driver was voor mijn videokaart en het was de officiële driver die door NVIDIA is uitgegeven. Ik heb deze ingeschakeld, wat heel simpel en snel gebeurde door een vinkje te zetten en mijn systeem te rebooten.
Iets anders dat me al snel opviel is de automatische ondersteuning voor NTFS-bestandssystemen. Bij de vorige versies van Ubuntu was het altijd een gok of het ging werken ja of nee en was het een kwestie van geluk. Nu ging het in een keer goed en werkte het gewoon. Een kleine kantlijn-notitie hierbij is wel dat NTFS sowieso vrij magertjes ondersteund wordt omdat het een gesloten protocol van Microsoft is. Op die manier is het voor Linux-gebruikers en -ontwikkelaars moeilijk om een werkende ‘handler’ te schrijven. Desondanks werkt het lezen van NTFS prima. Schrijven via Linux naar NTFS-schijven wil je niet, dat verkeert nog in elke distributie in experimentele-fase.
De hoeveelheid software die standaard meegeleverd wordt is in principe voldoende. Men kan met de software die standaard meegeleverd wordt prima uit de voeten. Zo is er ondersteuning voor de meest gangbare documenten en kan je gemakkelijk op MSN of dergelijk met behulp van Pidgin. Desondanks zal je altijd wel wat bij moeten installeren, wat verschillende redenen kan hebben. Er zijn namelijk veel alternatieve programma’s beschikbaar die hetzelfde doen, alleen de een vind het een gemakkelijker werken en de ander het ander. Zo zijn er diverse MSN-clients beschikbaar, zoals Pidgin, aMSN en Kopete (KDE). Ik zal nog later terugkomen op het installeren van software.
Nou, de eerste indruk is nu eigenlijk wel voorbij. De dingen die me als eerst opvielen zijn eigenlijk wel weg. Tijd om wat dieper in te gaan op allerlei stukken software die Ubuntu meeleverd en laten we de proef op de som nemen. Hebben we een terminalvenster nodig om dingen te regelen?