Review: The Last of Us

Conclusie

Aan het einde van deze generatie laat Sony duidelijk zien dat het de bezitters van een PlayStation 3 niet in de steek laat en knalt het bedrijf er zonder pardon nog een aantal AAA-games uit. Maar de hamvraag is: Hebben we hier nu al de Game of the Year in handen? Ik zou bijna willen zeggen ‘ja’, maar daar is het misschien nog iets te vroeg voor, met de komst van de next-gen spelcomputers en verschillende potentiële toppers nog in het vooruitzicht. Wat ik wel kan zeggen, is dat Naughty Dog de kwaliteit van Uncharted heeft evenaard of zelfs heeft overtroffen.

Je zou zeggen dat geen game perfect is, maar The Last of Us komt aardig in de buurt. Als ik dan toch echt iets op moet noemen, moet ik bekennen dat het niet altijd duidelijk was waar ik heen moest en dat de AI niet altijd even sterk is. In sommige gevallen liep Ellie uit haar schuilplaats, waardoor een gevecht niet meer te ontwijken was. Maar aan de andere kant had dat ook wel weer iets, de onverschrokken, eigenwijze Ellie die gewoon haar eigen ding doet.

Het is duidelijk dat er niet meer uit de PlayStation 3 te persen valt, grafisch is er nu echt wel een plafond bereikt. De cinematische wijze waarop het spel gespeeld wordt zuigt je enorm in de hele wereld. Naughty Dog heeft opnieuw enorme aandacht besteed aan de kleinste details, om een realistische en apocalyptische wereld tot leven te brengen waar je alleen maar lof voor kunt hebben. Ook het gebruik van het 5.1-geluid is knap gedaan. Wat echter voor mij de show stal, was de chemie tussen Joel en Ellie. Het verhaal verloopt zo intens dat je wel van deze twee, volkomen verschillende personages moet gaan houden. Van het begin tot eind leef je met ze mee, met als gevolg een lach en misschien zelfs een traan.
9.3
  • De lat voor cinematisch gamen ligt weer hoger;
  • Chemie tussen Joel en Ellie;
  • Aandacht voor de kleinste details;
  • 5.1-geluid komt tot zijn recht;
  • Fictieve wereld realistisch weergegeven;
  • Haastige spoed is zelden goed;