Naughty Dog flikt het opnieuw
Aan het design van het spel is te zien dat The Last of Us uit dezelfde stal komt als Uncharted, zowel qua gameplay als visueel. Logisch natuurlijk en bovendien helemaal geen probleem, The Last of Us heeft duidelijk zijn eigen stijl.In plaats van de grote schaal van de omgevingen was ik nu vooral onder de indruk van alle details. Alles is tot in de puntjes uitgewerkt, de wereld voelt realistisch, grauw en dodelijk. Zelden heb ik zo’n compleet ontworpen game gespeeld. Ondanks dat de game in enkele gevallen ‘last’ heeft van de bekende hakkeltjes, gaan we hoogstwaarschijnlijk geen mooiere beelden meer zien op de huidige generatie spelcomputers. Ook heeft Naughty Dog alle aandacht gestoken in de animaties, van het lopen tot de monden en andere gezichtsanimaties, iets wat heel belangrijk is om de overtuigingskracht van een verhaal geloofwaardig over te laten komen. Zelfs de twinkels in de ogen zijn aanwezig.
Hetzelfde geldt voor het geluid. Een leuke soundtrack is één, maar goede gesprekken is een tweede. Veel ontwikkelaars nemen dit niet serieus, waardoor je soms naar tenenkrommende gesprekken en personages die het bloed onder je nagels vandaan halen zit te luisteren. Dit is in The Last of Us absoluut niet het geval. De stemacteurs hebben met volle overgave ervoor gezorgd dat zijn of haar personage zo neergezet wordt, dat die belangrijke geloofwaardigheid aanwezig is.
Naughty Dog heeft er zelfs voor gezorgd dat de hele wereld zijn eigen geluid heeft. Dit is één van de weinige games waar 5.1 surround sound een meerwaarde heeft. Nog onzichtbare vijanden maken soms niet de meest gezellige geluiden, waardoor je soms liever niet verder loopt of je juist de pleuris schrikt als er één in je rug aan komt gerend. De soundtrack maakt het geheel af en laat je af en toe voelen dat je daadwerkelijk één van de laatste personen op Aarde bent.