Halo Universum
Halo wordt ook al wel de Star Wars onder de games genoemd. Zover is het natuurlijk nog lang niet, maar het universum waar Halo zich in afspeelt gaat inmiddels ver voorbij aan alleen de games. Meerdere boeken, comics en de animatieserie Halo Legends zijn in de loop der jaren uitgebracht om op andere manieren dan via de bekende games het universum te verrijken. Misschien denk je nu: "wat boeit mij dit, ik wil gewoon knallen!", dan biedt Halo 4 een vermakelijke singleplayer, maar zal je meerdere keren achter je oren krabben en je afvragen waar het in hemelsnaam over gaat. Ondanks dat Halo 4 het begin is van een nieuwe trilogie, word je bestookt met onbekende personages en termen die allemaal uitgebreid behandeld worden in de genoemde bijproducten.
Dat het om een nieuwe trilogie gaat wil ook niet zeggen dat er veel veranderd is sinds Halo 3. Het Legendary-einde van Halo 3 liet zien dat de Master Chief dood wordt gewaand. Maar goed, "Spartans never die, they are just missing in action". Na zijn laatste woorden aan Cortana “Wake me when you need me” belandt hij in cryoslaap, ofwel hij wordt in slaap gebracht en ingevroren.
De allerlaatste seconden tonen het beeld dat het schip waar de Chief zich samen met zijn AI-metgezel Cortana op bevindt in de richting vliegt van een onbekende planeet. Halo 4 speelt zich bijna vijf jaar af na de gebeurtenissen uit Halo 3 en Cortana vindt het hoog tijd om Master Chief uit zijn slaap te laten ontwaken. De oude bekende vijand, de Covenant, staat op het punt om het schip waar de twee verloren helden zich op bevinden te enteren. Ondanks dat Master Chief eigenhandig voor vrede tussen de mensheid en de Covenant heeft gezorgd, blijkt er toch het één en ander te zijn veranderd in de gemiste jaren. Na de aanval afgeslagen te hebben, wordt duidelijk dat de planeet waar het schip heen koerst de Forerunner-planeet Requiem is. Hier is het eigenlijk al aan de orde dat enige achtergrond informatie wel wenselijk is, maar dit laat ik aan de speler zelf om uit te zoeken.
Tijdens de weg naar antwoorden wordt duidelijk dat er ook met Cortana wat aan de hand is. Cortana, de persoonlijke Artificial Inteligence van de Master Chief toonde al tijdens de gebeurtenissen van Halo 3 ontwikkelingen van Rampancy, een fenomeen waar alle AI’s na ongeveer zeven jaar mee te maken krijgen. Dit betekent dat Cortana aan het einde van haar ‘leven’ zit. Voorafgaand aan het ‘sterven’, ontwikkelt zich een ongecontoleerde woede. Niet bepaald waar je op zit te wachten wanneer je ontdekt dat de oude legeraanvoerder van de Forerunners, de Didact, vrijkomt en zijn plannen om de mensheid uit te roeien voort wil zetten, een plan waar hij al eens bijna in was geslaagd. Voor het eerst krijgen we in Halo te maken met een echte nemesis. De Didact beschikt over een leger Prometheans, een vijand die zijn intrede maakt in Halo 4.
De Prometheans zijn opgedeeld in drie verschillende types; Knights, Watchers en Crawlers met uiteraard een arsenaal aan nieuwe wapens. De Knights zijn de voornaamste uitdaging, maar zodra je de tactiek doorhebt is het allemaal goed te overzien. De Watchers ondersteunen vooral de Knights, door deze te genezen of op te roepen, maar beschikken ook over wapens. Als laatste zijn er de Crawlers, een soort honden die altijd in meerdere aantallen aanwezig zijn, maar je bent er door een headshot snel van verlost. Je hebt nu dus te maken met gevechten tegen zowel de Prometheans als de Covenant. Gelukkig worden deze gevechten goed afgewisseld. Elites, Grunts en Jackals behoeven geen introductie meer en zijn als vanouds prima kogelvoer. Over kogels gesproken, wapens worden geleverd met vrij weinig kogels en ook de wapens die je onderweg vindt gaan allesbehalve lang mee. Ik wil niet zeggen dat ik een slechte gamer ben, maar ik schiet zeker niet altijd headshots, waardoor ik vaak zonder kogels rondloop. Op de hoogste moeilijkheidsgraad is dit niet al te plezierig.
Al te veel wil ik verder niet verklappen over het verhaal. 343 Industries heeft er een hele vette, zij het een wat korte, campaign van gemaakt met herkenbare, typische Halo-levels. Dit betekent dat je het ene moment jezelf een weg schiet door nauwe gangen en het andere moment met je Warthog door een gebergte scheurt. Ondanks dat er af en toe flinke gevechten plaatsvinden, is de spelwereld vrij lineair, maar dit heeft voor mij geen enkel moment het plezier bedorven. Uiteraard krijgt de Chief ook de beschikking over een aantal nieuwe wapentuigen. De voornaamste toevoeging is de Mantis, een tweepotige Mech met aan boord zowel een machinegeweer als kanon en deze kan ook nog eens een flinke stamp op de grond uitdelen om tegenstanders onder zich te verdelgen. Ook nieuw voor Master Chief is de mogelijkheid om te sprinten. Dit is dit keer geen aparte ability zoals in Halo Reach, maar een functie die altijd beschikbaar is.
Abilities zijn nog wel aanwezig, waaronder een aantal nieuwe, deze kun je verkrijgen door Prometean Knights uit te schakelen. Dit brengt aardig wat vernieuwing in gameplay met zich mee. Zoals gezegd is de singleplayer wat aan de korte kant en volgt het verhaal wat van de hak op de tak maar zijn de levels door hun actievolle momenten zeker voor herhaling vatbaar. De mogelijkheid om samen met drie vrienden online of maximaal één offline, de singleplayer door te spelen helpt daar ook nog een handje bij. Ook de CGI-filmpjes zijn het vermelden waard, deze horen bij de beste die er in games op de Xbox 360 zijn verschenen.
